سایکوز یا روان پریشی چیست؟ تفاوت سایکوز با نوروز در چیست؟

سایکوز یا روان پریش یک اصطلاح ادراکی است؛ به این معنا که فردی دارای تجربه های حسی از چیزهای که وجود ندارد و یا اعتقادات بدون پایه در واقعیت است. در طول دوره بیماری فرد ممکن است، توهم یا بدگمانی را تجربه کند یا چیزهای که وجود ندارند را ببیند یا بشنود. این اتفاق میتواند برای فرد به طرز عجیبی وحشتناک باشد و در برخی مواقع علائم آن میتواند موجب حمله کلامی یا فیزیکی به دیگران و آسیب رساندن به آنها باشد. راون پریشی به معنای کلی، از دست دادن ارتباط با واقعیت و انسان های دیگر است و ممکن است فرد نیاز به بستری شدن داشته باشد. روانپریشی با اختلالات طیفی اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی همراه است، یکی از معیارهای تعیین کننده اسکیزوفرنی، وجود روان پریشی است.

اختلال نوروز؛ اختلالی است که بر خلاف روان پریشی، فرد به وجود مشکل خود آگاه است و اکثرا عملکرد های اصلی شخصیت را در بر نمیگیرند. از اختلالات رایج نوروز میتوان به؛ اضطراب، وسواس و فوبیا اشاره کرد که این اختلالات بیشتر کیفیت زندگی فرد را مورد هدف قرار میدهند و باعث نمیشود فرد دچار روان پریشی و ازهم گسیختگی شود. سایکوز و نوروز نام یک اختلال نیستند، بلکه هر کدام یک وضعیت را شرح میدهند که خود میتواند شامل چند اختلال باشد.

نشانه بیماری سایکوز

توهم:

• شنیدن صداهای عجیب و غریب که واقعی نیستند.
• دیدن اشیا یا افرادی که در آنجا وجود ندارند.
• ادراک یا احساسات عجیب که قادر به توضیحشان نیستند.

هذیان:

• اتفاقات کوچک معنای زیادی برایشان پیدا میکند.
• مشکل در تمرکز کردن دارند.
• اختلال در فکر، رفتار و صحبت کردن دارند.
• باورهای که از نظر دیگران منطقی نیست یا با فرهنگ آن شخص همخوانی ندارد.
• احساس شک و بدگمانی
• اضطراب فراگیر
• وسواس فکری
• مشکلاتی در خواب
• افسردگی

دلایل ایجاد بیماری

علل ایجاد این بیماری هنوز مشخص نیست، اما میتواند ترکیبی ازعلل ژنتیکی و وراثتی و قرار گرفتن در معرض استرس و مشکلات محیطی باشد. یک واقعه آسیب زا مانند از دست دادن ناگهانی عزیزی، اختلالات روانی، ضربه مغزی، آلزایمر و پارکینسون احتما ابتلا به سایکوز را افزایش میدهند.

تشخیص و درمان

تشخیص بیماری سایکوز به نظر متخصصین روانشناسی و روانپزشکی احتیاج دارد، زیرا امری تخصصی است و نیاز به بررسی های زیادی دارد. تشخیص به موقع و زود هنگام یکی از مواردیست که در طی درمان و دوره بهبود فرد بسیار مؤثر و ضروری است. تعداد بسیاری نیاز به بستری شدن در بیمارستان های اعصاب و روان را دارند. برای درمان، پزشکان با توجه به دلیل به وجود آورنده و اختلالات روانی؛ درمان فرد را به دو بخش؛ دارویی و روانشناختی ادامه میدهند.

درمان روانشناختی بیشتر برای شناسایی و درمان هذیان ها و توهم ها؛ و همچنین افزایش بینش مراجع و فراهم کردن حمایت و آموزش روانی فرد و خانواده اش به کار میرود. درمان دارویی نیز برای کاهش علائم به کار میرود، هذیان ها و توهمات را کنترل میکند اما به تنهایی نمیتوانند به طور کامل بیمار را درمان کنند. بهتر است دارو درمانی را در کنار روان درمانی صورت پذیرد.